21 maart was juridisch medewerker Petra Schultz bij de zitting van een Armeense cliënt. Lees hier een kort verslag.
“In de zomer 2015 kwam de Armeense Tamara (dit is om privacy redenen een pseudoniem) met haar man en zoontje van drie jaar in een ASKV huisvesting wonen. Ze heeft grote psychische problemen en ligt dag en nacht op bed. Ze is al 5 keer opgenomen in een psychiatrische kliniek omdat ze depressief is, stemmen hoort en suïcidaal is. Haar man kan de zorg voor haar en hun zoontje moeilijk volhouden.
Haar advocaat Uco Koopmans heeft een aanvraag ingediend bij de IND, om uitstel van vertrek uit Nederland te krijgen, een artikel 64 aanvraag.
Afgelopen 21 maart was haar rechtszaak. De rechter moet oordelen over haar vraag om uitstel van vertrek. Koen en ik hebben haar vanuit het ASKV de afgelopen tijd maatschappelijk en juridisch begeleid en wonen de zitting bij. Tamara geeft me een levenloze hand. Ze had het moeilijk met de drukte van het verkeer op de heenweg en de drukte op de gang voor de rechtszaal. Ze moest een uur wachten voor de deur, want de rechtszaken voor haar liepen uit. Toen ze eindelijk naar binnen mocht, lette ze niet op de tolk die alles vertaalde, maar wiegde heen en weer.
De advocaat van de IND stelt dat ze in Armenië behandeld kan worden. Er is daar immers een psychiatrische kliniek. Hij kende de details over deze kliniek: dwangarbeid, fysiek en psychologisch geweld door patiënten en schoonmaakpersoneel. Tamara’s advocaat haalt de rapportage van NGO Helsinki Citizen’s Assembly aan waarin wordt gesteld dat in alle klinieken in Armenië de mensenrechten op grote schaal worden geschonden: de voedselverstrekking schiet tekort, patiënten worden niet gezien als personen die menselijke waardigheid toekomt, patiënten worden tegen hun wil en zonder rechterlijke beslissing vastgehouden, fysieke vrijheidsbeperkingen wordt zonder medisch doel toegepast. Haar behandelaar zei eerder dat ze niet terug kan naar Armenië, omdat het trauma daar is ontstaan. Terugkeer zou dit alleen verergeren.
Toch ziet de IND mogelijkheden in Armenië want er is nieuwe wetgeving “waaruit blijkt dat de desbetreffende autoriteiten openstaan voor verbetering van bedoelde misstanden”. En bovenal: “de gezinsleden hebben uiteraard ook de verantwoordelijkheid om eventuele misstanden, indien deze plaatsvinden tijdens de behandeling van betrokkene, te signaleren en aan te kaarten.”
Na een zitting van 45 minuten neemt iedereen afscheid, advocaat, de tolk en wij. Tamara en haar man blijven achter. Ze gaan eerst nog wat rondjes lopen want ze nog niet in staat is terug te reizen. Over 6 weken is de uitspraak.
Voor meer informatie over de situatie in Armenië verwijzen we naar dit artikel uit de Volkskrant.