In 2014 besloot Joan vanwege haar seksuele geaardheid te vluchten uit Oeganda, waarna zij na een lange reis aankwam in Nederland. Al sinds jonge leeftijd weet Joan dat zij op vrouwen valt. Het wordt haar echter ook snel duidelijk dat zij zich hierover in het openbaar niet mag uiten. Homoseksualiteit is zeer omstreden in Oeganda je riskeert een levenslange gevangenisstraf en geweld als je verdacht wordt van propaganda van homoseksualiteit of het hebben van relaties met iemand van hetzelfde geslacht.
Opgroeien in deze maatschappij was dus erg moeilijk voor Joan. Ze ervaart sterke veroordeling nadat er enigszins vermoed wordt dat Joan op vrouwen valt. Deels om geruchten het zwijgen op te leggen wordt Joan gedwongen uitgehuwelijkt door haar tante. Haar ouders zijn op jonge leeftijd overleden. Tijdens het huwelijk wordt Joan geregeld blootgesteld aan fysiek en seksueel geweld. Na jaren in deze situatie zag zij kans te ontsnappen en is ze met haar twee kinderen gevlucht van haar ex-man.
Joan heeft zich een periode samen met haar kinderen en het pleegkind van haar overleden zus kunnen redden, maar omdat het in haar omgeving algemeen bekend was geworden dat Joan lesbisch was, zag zij geen andere mogelijkheid dan het land te verlaten. Met een visum voor Italië in haar paspoort is Joan Nederland binnengereisd. Eenmaal in Nederland vroeg Joan asiel aan, maar ondanks het feit dat Joan zelf nooit in Italië is geweest bracht het Italiaanse visum door de zogeheten ‘Dublin-claim’ problemen met zich mee. Op grond van de Dublinverordening gold dat Italië in dit geval verantwoordelijk is voor de asielaanvraag en Joan zou moeten ‘terugkeren’ naar Italië. Joan besloot te wachten, want na 18 maanden vervalt de Dublin-claim en moet Nederland de asielaanvraag in behandeling nemen.
Tijdens het lange wachten in de illegaliteit en de onzekerheid die hierbij gepaard kreeg Joan psychiatrische ondersteuning van Equator Foundation en juridische en maatschappelijke hulp en tijdelijk onderdak van het ASKV. Het ASKV heeft ook een nieuwe advocaat voor Joan gevonden en haar geholpen met de voorbereiding op het interview dat haar te wachten stond bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND).
Personen uit Oeganda die geloofwaardig kunnen maken dat zij lesbisch, homo, biseksueel, of transgender (LHBT) zijn krijgen op deze gronden van de IND een verblijfsvergunning. Het verwoorden van gevoelens die al decennia lang onderdeel zijn van wie jij bent, en die soms samengaan met onderliggend trauma, in een interview bij een IND medewerker is echter niet altijd even eenvoudig. In dit gehoor was het dan ook heel belangrijk dat Joan haar verhaal zo goed mogelijk verwoordde bij de IND zodat haar seksuele geaardheid geloofwaardig bevonden werd.
In juli dit jaar verliep de Dublin-claim. Joan meldde zich bij het aanmeldcentrum in Ter Apel voor haar eerste officiële asielaanvraag. Zij werd hierna in een Asielzoekerscentrum (AZC) geplaatst en na drie maanden wachten kwam eindelijk het langverwachte interview bij de IND. Het gehoor ging gelukkig zo goed dat Joan diezelfde dag nog een inwilliging kreeg voor een verblijfsvergunning in Nederland. Een enorme opluchting voor Joan, die nu eindelijk haar leven verder kan oppakken in een vrije samenleving. Op dit moment is zij met behulp van Vluchtelingenwerk een aanvraag aan het voorbereiden voor gezinshereniging, om zo hopelijk haar twee kinderen en haar pleegkind naar Nederland over te kunnen brengen.