De Nigeriaanse David is geboren met sikkelcelanemie, een erfelijke ziekte die de rode bloedcellen ernstig verstoort. Ook zijn moeder lijdt aan deze aandoening. Als de ziekte zijn beste vriend Michael het leven kost, vrezen Davids familie en vrienden het ergste voor David. Ze overtuigen hem naar Europa te vluchten om zijn leven te redden.
David belandt in Nederland, waar hij meermaals in de problemen komt. Hij is niet eerlijk geweest en heeft gezegd dat hij uit Sierra Leone komt. De IND weet zeker dat dat niet klopt en registreert hem als ‘herkomst onbekend’. De ernstig zieke David verdwijnt uit het systeem en verblijft enkele jaren bij verschillende vrienden, waar hij dan op de bank slaapt.
De onzekerheid en het zwervende bestaan leveren David veel stress op. Zijn klachten verergeren en steeds vaker veroorzaakt zijn ziekte een ‘bottencrisis’: een hevige pijnaanval. Met paracetamol en ibuprofen weet David slechts een deel van de pijn te onderdrukken.
In paniek vlucht David naar Italië, waar hij twee jaar lang vergeefs probeert zorg te regelen via iemand die hij daar kent. Als hij terugkeert naar Nederland, krijgt hij steeds vaker ‘nee’ te horen bij zijn logeeradressen. Zo vereenzaamt David en krijgt hij depressieve klachten. Huisgenoten zijn bang dat hij weer een crisis krijgt en vinden dat hij behandeld moet worden.
Uiteindelijk vindt David een huisarts die ook ongedocumenteerden helpt. Deze verwijst hem door naar het AMC, waar de behandeling David goed doet. Tegelijkertijd blijkt in het ziekenhuis dat hij chronische hepatitis B heeft en een gevaarlijke vorm van hoge bloeddruk.
Zijn gezondheidssituatie is nu levensgevaarlijk. Samen met een asieladvocaat dient David een nieuwe aanvraag tot verblijfsvergunning in, op basis van medische redenen (artikel 64). Ditmaal is hij eerlijk over zijn herkomst. Hij krijgt uitstel van vertrek en verblijft in het AZC. Toch wijst de IND het verzoek een jaar later af, omdat er in Nigeria medicatie beschikbaar zou zijn.
David wordt het AZC uitgezet en door gebrek aan zorg en een woning gaat zijn gezondheid weer hard achteruit. Davids advocaat verwijst hem naar ASKV. Na een uitgebreide intake kan hij na een half jaar terecht bij MOO-intensief: ASKV’s medische 24-uursopvang voor ongedocumenteerden met ernstige psychische en/of somatische problematiek.
“They take good care of me here,” zegt David. “No longer do I have to sleep on a couch. I have my own room where I can leave my things. To me, this is freedom.” Ook gaat het nu stukken beter met hem: “Before I came here, I had a crisis almost every week. Since I live here I only had one, and the team helped me quickly.”
Het team van MOO neemt intussen ook Davids dossier opnieuw onder de loep. In theorie is in Nigeria inderdaad medicatie voor Davids aandoeningen beschikbaar, maar in de praktijk is deze niet te betalen. Zeker niet voor David: met zijn gezondheid zal hij ter plekke nooit werk kunnen vinden.
Samen met het MOO heeft David veel bewijs verzameld om zijn zaak hard te kunnen maken, en vorige week heeft hij een nieuwe aanvraag tot verblijf ingediend. David: “MOO gave me the peace and quiet to think about myself and even my future. I would love to go to school again, get a certificate in engineering and even find a good job. But for now, I enjoy living here and being in contact with other people. Especially when there is football on tv!”